Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

12 σκέψεις για μπαμπάδες


  
1. Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό μου και μένα στον κήπο. Η μάνα μας έβγαινε έξω και φώναζε: "θα χαλάσετε το γκαζόν!". Κι εκείνος της απαντούσε: "Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια μεγαλώνουμε!" - Harmon Killebrew

2. Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα: Πρώτο στάδιο: να πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: να μην πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Τρίτο στάδιο: να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης. - Ανώνυμος
3. Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι ν΄ αγαπάει τη μάνα τους -Theodore M. Hesburgh

4. Oταν έλθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος ένα γιο που τον θεωρεί λάθος! - Charles Wadsworth

5. Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει "μπαμπάς" - Ανώνυμος

6. Οταν ήμουν έφηβος 14 ετών, ο πατέρας μου ήταν τόσο αλαζόνας που δεν τον άντεχα λεπτό. Περιέργως, όταν έφτασα τα 21 ένιωσα μεγάλη έκπληξη από το πόσο πολλά κατάφερε να μάθει μέσα σε επτά μόλις χρόνια! - Μαρκ Τουαίν

7. Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του, ακόμα κι όταν τα χέρια του είναι άδεια- Ανώνυμος

8. Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο πατέρας μου, αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πώς ήταν - Anne Sexton

9. Eίναι όντως αξιέπαινο να πάει ένας πατέρας τον γιο του για ψάρεμα. Υπάρχει όμως ένα ιδιαίτερο μέρος στον παράδεισο για τον πατέρα που θα πάει την κόρη του για ψώνια - John Sinor

10. Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα - Jonas Salk

11. Mπαμπάδες, αγαπήστε κι αποδεχτείτε τα μέλη της οικογένειάς σας γι΄ αυτό που πραγματικά είναι, ακόμα κι αν η προσωπικότητά τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας. Τα κουνέλια δεν πετούν, οι αετοί δεν κολυμπούν, οι γάτες δεν έχουν φτερά. Σταματήστε τώρα τις συγκρίσεις. Υπάρχει άφθονος χώρος για όλους στο δάσος! - Chuck Swindoll

12. Τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου:
4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά!
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.
14 ετών: Ο πατέρας μου? Ασε καλύτερα!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά. 
50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό?
60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας! -Ανώνυμος
Πηγή: ΨΗΓΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Καλοκαιράκι στην Ελλάδα μας....κάτι τόσο όμορφο!!!


Σάββατο, 2 Ιουλίου 2011

Το καλοκαίρι των ονείρων μου!

 
 φωτογραφία από
Το καλοκαίρι των ονείρων μου είναι απέραντα γαλάζιο.
 
 φωτογραφία από
 φωτογραφία από
Θα ήθελα πολύ να κάνω μια μεγάλη γιορτή στο δάσος με την οικογένειά μου να το γιορτάσουμε!
 φωτογραφία από
Να χαθώ στη θάλασσα...
 φωτογραφία από
Να κλείσω μέσα μου το άρωμά του...Αλήθεια τι άρωμα να έχει το καλοκαίρι;
 φωτογραφία από
Να χαθώ σε ένα καλντερίμι που οδηγεί στο όνειρο...
 φωτογραφία από
Να κρατήσω στην ψυχή μου την Ελλάδα ...
 φωτογραφία από
Να περπατήσω σε δρόμους φρεσκοβαμμένους με ασβέστη...
 φωτογραφία από
Να κοιμηθώ στην αγκαλιά της θάλασσας  με το παιδί μου...
 φωτογραφία από
Να βρούμε τον κρυμμένο θησαυρό... 
 φωτογραφία από
Να βάλουμε πλώρη για την Ιθάκη...
 φωτογραφία από
Να παίξουμε με τον άνεμο...
 φωτογραφία από
Να βρω τι λείπει μέσα μου...
 φωτογραφία από
Να νιώσω παιδί όπως όταν περπατούσα στο νησί...
 φωτογραφία από
Να κάνω μια  βουτιά στο βυθό του ονείρου...
 φωτογραφία από
Να μαγειρέψω  σε νησί...
 φωτογραφία από
Να στρώσω τραπέζι, να βάλω ποτήρια να πιούμε την χαρά...
 φωτογραφία από
Να ακούσω το γλυκό τραγούδι που άκουγα παιδί...
 φωτογραφία από
Να παίξω με την κόρη μου σαν παιδί...
 φωτογραφία από
Να ταξιδέψω με την φαντασία μου στον κόσμο...
 φωτογραφία από
Να τρέξουμε σ' ένα λιβάδι χαράς...
 φωτογραφία από
Να πιάσουμε  τ' αστέρια...
 φωτογραφία από
 φωτογραφία από
Να γιορτάσουμε μέχρι το πρωί στην αγκαλιά της...Μόνο μία ζωή μας ξημερώνει...
 φωτογραφία από
Να ζωγραφίσουμε την αγάπη...όταν το κύμα την πάρει θα ταξιδέψει στον κόσμο...
 φωτογραφία από
Να κυνηγήσω το όνειρο...
 φωτογραφία από
 φωτογραφία από
Να πάρει ο αέρας όσα μας στεναχωρούν...
 φωτογραφία από
Να βρω μια γοργόνα να μου πει πως να ταξιδεψουμε πάνω σε δελφίνια...
 φωτογραφία από
Το καλοκαίρι φωνάζει "είμαι εδώ"! Πιάστε το! Ίσως, να κρύβεται στο γαλάζιο της θάλασσας...ίσως  στο  πράσινο του δάσους....Γι ' αυτό θα το ψάξω παντού....
 φωτογραφία από
Καλο καλοκαίρι! Με όνειρο και χαρά...όπως ξέρουμε στην Ελλάδα να το ζούμε...

Πηγή: paizoumemazi.blogspot

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Η κοίμηση της Θεοτόκου





Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε,
Γεθσημανή τώ χωρίω, κηδεύσατέ μου τό σώμα,
καί σύ Υιέ καί Θεέ μου, παράλαβέ μου τό πνεύμα


Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Αγνή
και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
την μετάστασιν δοξάζουσαι την σην


Αξιόν εστι, μεγαλύνειν Σε την Θεοτόκον
την τιμιωτέραν των Χερουβίμ
και ενδοξοτέραν των Σεραφείμ.


Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή Σου προσφέρουσι Παρθένε.
Κατελθών ο Πετρος, εν τω Σω μνημείω, ευσχήμως Σε κηδεύει.
Μυροφόροι άμα, συν τοις Αποστόλοις, ύμνοις Σοι θρηνωδούσι.


Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν
μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων·
παρακαλώ σε Παρθένε βοήθησόν μοι εν τάχει".


Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο σπίτι του, όπου διέμεινε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου.
Όταν δεν ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πιο πριν ότι πρόκειται να γίνει η μετάστασή της από τη γη στον ουρανό.
Πήγε τότε ο Άγγελος και της είπε: «Αυτά λέγει ο Υιός σου: είναι καιρός να παραλάβω τη μητέρα Μου κοντά Μου. Γι' αυτό να μην ταραχθείς, αλλά δέξου το μήνυμα με ευφροσύνη, επειδή μεταβαίνεις σε ζωή αθάνατη».
Μόλις το άκουσε η Θεοτόκος, χάρηκε πολύ και από τον πολύ πόθο της να μεταβεί στον μονογενή Υιό της, ανέβηκε με βιασύνη και προθυμία στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, διότι είχε αυτή τη συνήθεια, να ανεβαίνει συχνά σ' αυτό το όρος. Τότε ακολούθησε θαύμα παράδοξο.
Όταν ανέβηκε εκεί η Θεοτόκος, έκλιναν την κορυφή τους τα δέντρα, σαν να ήταν έμψυχα και λογικά, και την προσκύνησαν


και έτσι έδειξαν το σεβασμό τους και τίμησαν την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου.




Αφού προσευχήθηκε αρκετά η Πανάχραντη, επέστρεψε στην οικία της. Άναψε φώτα πολλά, ευχαρίστησε τον Θεό και κάλεσε τις συγγενείς και τις γειτόνισσες. Στη συνέχεια, ετοιμάζει όλα τα απαραίτητα για τον ενταφιασμό της.
Φανερώνει και στις άλλες γυναίκες τα λόγια που της είπε ο Άγγελος για της εις τους ουρανούς μετάστασή της και σαν απόδειξη των λόγων της, δείχνει το χαροποιό και νικητικό σημείο, που της έδωσε ο Άγγελος, ένα κλαδί φοίνικα.


Οι καλεσμένες γυναίκες, μόλις άκουσαν αυτό το λυπηρό μήνυμα, άρχισαν τους θρήνους και έπειτα παρακαλούσαν την Παναγία να μη τις αφήσει ορφανές. Και η Θεοτόκος τις βεβαίωσε ότι, αφού μετασταθεί στους ουρανούς, θα φυλάει όχι μόνον αυτές αλλά και όλο τον κόσμο. Με τέτοια παρηγορητικά λόγια στάματησε την υπερβολική λύπη τους.
Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ημέρα από την εμφάνιση του αγγέλου, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμησή της.
Μαζί με τους Αποστόλους ήρθε και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Απόστολος Τιμόθεος και οι λοιποί θεόσοφοι ιεράρχες. Όλοι αυτοί, μόλις έμαθαν την αιτία για την οποία συνάχθηκαν αιφνιδίως και παραδόξως, έλεγαν στην Θεοτόκο: «όσο σε βλέπαμε, Δέσποινα, να ζεις και να μένεις στον κόσμο, παρηγορούμεθα σαν να βλέπαμε τον Υιόν σου.
Επειδή όμως τώρα με τη βουλή του Υιού σου και Θεού μεταβαίνεις στα ουράνια, γι' αυτό καθώς βλέπεις θρηνούμε και δακρύζουμε, αν και από την άλλη χαιρόμαστε για όσα θαυμαστά σου έγιναν». Τότε η Θεοτόκος τους αποκρίθηκε: «Μαθητές του Υιού μου και Θεού, μην κάνετε πένθος και λύπη τη χαρά μου».


Όταν ειπώθηκαν αυτά τα λόγια φτάνει και ο Απόστολος Παύλος. Έπεσε στα πόδια της Θεομήτορος, την προσκύνησε και την εγκωμίασε με πολλά ουράνια εγκώμια: «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής, διότι αν και δεν έζησα σωματικώς κοντά στον Υιό σου, βλέποντας όμως εσένα, νόμιζα ότι έβλεπα Εκείνον».
Μετά αποχαιρετά όλους, ξαπλώνει πάνω στο νεκροκρέββατο, σταύρωσε τα χέρια της, προσφέρει δεήσεις και ικεσίες στον Υιό της για τη σύσταση και την ειρήνη όλου του κόσμου, γεμίζει τους Αποστόλους και ιεράρχες από την ευλογία του Υιού της που δίνεται απ' αυτήν στους ανθρώπους, και έτσι αφήνει στα χέρια του Υιού της και Θεού την ολόφωτη και παναγία ψυχή της.






Τότε ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος άρχισε να λέει στην Θεοτόκο επιτάφια εγκώμια, ενώ οι άλλοι Απόστολοι σήκωσαν το νεκροκρέβατο. Άλλοι προπορεύονταν βαστάζοντας λαμπάδες και ψάλλοντας ύμνους και άλλοι ακολουθούσαν ως το τάφο το σώμα της Θεομήτορος. Ακούγονταν και Άγγελοι από τον ουρανό που έψαλλαν και γέμιζαν τον αέρα οι μελωδίες τους.
Όλα αυτά μην υποφέροντας να βλέπουν και να ακούν οι άρχοντες των Ιουδαίων, παρεκίνησαν κάποιους από το λαότυφλώσει. Και τους έπεισαν να παρεμποδίσουν την πομπή. Όμως η θεία δίκη πρόφτασε και παίδεψε τους τολμήσαντας με το να τους
Έπειτα οι έφτασαν οι Απόστολοι στη Γεσθημανή, ενταφίασαν το πάναγνο σώμα της Θεοτόκου και περίμεναν εκεί τρεις μέρες ακούγοντας ακαταπαύστως σε όλο αυτό το διάστημα τους ύμνους και τις μελωδίες των αγίων Αγγέλων.
Μετά από τρεις ημέρες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και αναλήφθηκε στους ουρανούς. Και βέβαια όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής».
Η υπεραγία Θεοτόκος είναι ο πραγματικός οδηγός, για όσους θέλουν ν' ανυψώνονται προς τον Θεό. Έργο της είναι να πρεσβεύει στον Τριαδικό Θεό για όλους τους ανθρώπους. Για μας τους ορθοδόξους η Θεοτόκος είναι η «ακαταίσχυντος προστασία και η αμετάθετος προς τον ποιητή μεσιτεία».
Δίκαια μπορούμε να αποθέσουμε τις ελπίδες μας προς την υπεραγία Θεοτόκο αφού, κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, «κανένα άλλο κτίσμα στον κόσμο δεν αγάπησε ποτέ τόσο πολύ τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, ούτε συμμορφώθηκε τόσο στο θέλημά Του όσο η Παναγία Μητέρα του».Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τιμή προς την Παναγία ανάγεται στον Υιό της, κατά τον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό.



xfe.gr



Πηγή: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Πατρίδα μου (Νότης Σφακιανάκης)




Στίχοι: Θεόδωρος Δουλάμης & Χρήστος Μαυράκης & Γιώργος Λεκάκης
Μουσική: Χρήστος Μαυράκης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης


Αφήγηση:
Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.
Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν,
να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.
Κι όμως να κι ανδρειωμένοι
τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες
μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά:
"Μολών Λαβέ".
Δεν είναι μύθος μη γελιέστε,
στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε
σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.

Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν' ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγάλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Πατρίδα μου αγαπημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει πόση μοναξιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα
σ' ένα θάνατο ταγμένα και στη ξενιτιά.
Πατρίδα μου ...

Αφήγηση:
Που είστε παλικάρια;
Γιατί; και πώς μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.

Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
τη χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.

Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη μα δοξασμένη
πόσο σ' αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μερτικό.
Πατρίδα μου ...

Αφήγηση:
Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.
Στη κορφή της γνώσης, να! σταθήκαμε.
Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι
κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας λιώσουν.
Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραΐσκάκη.
Ποιους αναστήσαμε ξανά? Πού είστε παλικάρια;
Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;

Τραγούδι:
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ!!!!!

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Τάσος Ισαάκ…Αθάνατος!




Ο Τάσος Ισαάκ (1972 - 11 Αυγούστου 1996) δολοφονήθηκε σε διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια της επαρχίας Αμμόχωστου.
Το 1996 η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών οργάνωσε αντικατοχική πορεία με αφετηρία το Βερολίνο και τερματισμό την κατεχόμενη Κερύνεια. H πορεία ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου του 1996 από την πύλη του Βανδεμβούργου στο Βερολίνο. Οι μοτοσικλετιστές ακολούθησαν μια μεγάλη διαδρομή μέσα από χώρες της Ευρώπης για να καταλήξουν στην Κύπρο στις 10 Αυγούστου. Στην πορεία συμμετείχαν και ξένοι μοτοσικλετιστές.

Στις 11 Αυγούστου επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνεια. Η Τουρκική κατοχική δύναμη απειλούσε ότι θα άνοιγε πυρ και αυτό ανησυχούσε τις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από την 1η Αυγούστου η πορεία απασχολούσε το Εθνικό Συμβούλιο και τα άλλα σώματα της κυβέρνησης. Το κατοχικό καθεστώς πήρε επιπρόσθετα μέτρα στη γραμμή αντιπαράταξης. Παράλληλα, είχαν δοθεί εντολές να πυροβολούνται όσοι επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα.
Οι μοτοσικλετιστές αρχικά φαίνονταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πορεία και να φθάσουν τελικά στην Kερύνεια, προβάλλοντας παράλληλα τη θέση ότι δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν ούτε με την Αστυνομία, αλλά ούτε και με τα Ηνωμένα Έθνη και ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική. Παρόντες ήταν και οι 200 Ευρωπαίοι μοτοσικλετιστές που είχαν έλθει στην Κύπρο. Ωστόσο, μετά από συνάντηση που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, με τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας των Μοτοσικλετιστών, η πορεία ματαιώθηκε. Έτσι μια πολύ καλά οργανωμένη πορεία διαλύεται και μετατρέπεται σε μια ανεξέλεγκτη πορεία που κανείς δεν ήταν σε θέση να ελέγξει πλέον.
H κατάσταση ξέφυγε από τα οργανωμένα πλαίσια. Οι μοτοσικλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Τα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Οι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Οι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν χειρότερη, αφού άρχισαν οι συγκρούσεις για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε δραματικές. Μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους ένοπλες στρατιώτες της κατοχικής δύναμης αλλά και οργανωμένους Τούρκους και Τουρκοκύπριους αντιδιαδηλωτές που περιελάμβαναν και οργανωμένες ομάδες των γκρίζων λύκων.
O Tάσος Ισαάκ, στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλον Ελληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Τούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν μεγάλος αριθμός Τούρκων αντιδιαδηλωτών καθώς και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν επανειλημμένα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς. Μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Τον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι μέχρι που ο ήρωας Tάσος Ισαάκ άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από την πολυαγαπημένη του Αμμόχωστο.
Καθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Ισαάκ φέρεται να ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν. Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Παραλιμνίου όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία. O Tάσος Ισαάκ, 24 χρονών, από το Παραλίμνι, εγκαταλείπει σύζυγο, γονείς και αδελφές. H γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που πήρε το όνομα του.
Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία είναι ένοχη για την παραβίαση του 2ου άρθρου της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
πηγή: Έθνος, φύλλο 25 Ιουνίου 2008, σελ. 12
Το πιο κάτω βίντεο είναι φωτογραφική περιγραφή της δολοφονίας του Τάσου Ισαάκ στην Δερύνεια το 1996 από ομάδα αιμοσταγών γκρίζων λύκων και άλλων Τούρκων και Τ/κ αγρίων.


ΠΗΓΗ: pentapostagma.gr