…στο παλιό μας σχολείο..., στο Α΄Δημοτικό!
… τρία λεπτά δρόμος!
… τρία λεπτά δρόμος!
«ΝΑ πατάς στις πατημασιές, όχι στο απάτητο… να μην παίζεις, θα βραχούν τα πόδια σου… πρόσεχε μη γλιστρήσεις…..»
Οι συμβουλές της μαμάς!...... Συμβουλές έδινε μέχρι και την τελευταία της ανάσα, στην κυριολεξία… γιατί πολύ απλά, ακόμη και τότε, ήταν η Μαμά μας.
Πόσων χρόνων να ΄μαι τώρα άραγε…8…9…10;
Πάντως, η αλήθεια είναι, πως έχει πολύ χιόνι! Να κλείσουν τα σχολεία; Ούτε λόγος! Ούτε καν σκέψη!......Τότε!
Κουκουλωμένη, με κασκόλ, σκούφο, γάντια, με τη μάλλινη ζιβάγκο μπλούζα να ερεθίζει μαρτυρικά τον λαιμό μου και το επίσης μάλλινο καλσόν να τσιμπάει βασανιστικά τα αδύνατα, παιδικά μου μπούτια, ξεκινάω ! Πατημασιά- πατημασιά, όπως μου είπε η μαμά, με τις ατίθασες από τη χιονοθύελλα νιφάδες να μπαίνουν στα μάτια μου και να θολώνουν το βλέμμα μου. Κι η σάκα… βαριά! Φταίει η σάκα ; Φταίω εγώ, που είμαι τόσο αδύνατη ; Δεν ξέρω!
Οι συμβουλές της μαμάς!...... Συμβουλές έδινε μέχρι και την τελευταία της ανάσα, στην κυριολεξία… γιατί πολύ απλά, ακόμη και τότε, ήταν η Μαμά μας.
Πόσων χρόνων να ΄μαι τώρα άραγε…8…9…10;
Πάντως, η αλήθεια είναι, πως έχει πολύ χιόνι! Να κλείσουν τα σχολεία; Ούτε λόγος! Ούτε καν σκέψη!......Τότε!
Κουκουλωμένη, με κασκόλ, σκούφο, γάντια, με τη μάλλινη ζιβάγκο μπλούζα να ερεθίζει μαρτυρικά τον λαιμό μου και το επίσης μάλλινο καλσόν να τσιμπάει βασανιστικά τα αδύνατα, παιδικά μου μπούτια, ξεκινάω ! Πατημασιά- πατημασιά, όπως μου είπε η μαμά, με τις ατίθασες από τη χιονοθύελλα νιφάδες να μπαίνουν στα μάτια μου και να θολώνουν το βλέμμα μου. Κι η σάκα… βαριά! Φταίει η σάκα ; Φταίω εγώ, που είμαι τόσο αδύνατη ; Δεν ξέρω!
Έτσι, θολά, διακρίνω στην άλλη άκρη της πλατείας τον κυρ-Γιάννη. Κρεμάει στο σχοινί τις πρωινές εφημερίδες και μπαίνει βιαστικός στο περίπτερο, να ζεσταθεί. Όπου να ΄ναι θα ΄ρθει και η γυναίκα του, η Πετρούλα!...... Θεός σχωρέστη κι αυτή!