της κας Έρης Βαγουρδή
Γράμμα στον Άγιο Βασίλη!
~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~
~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~
Αγαπημένε μου Αϊ-Βασίλη!
Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη. Η μαμά κατέβασε το δέντρο και τα στολίδια από την αποθήκη. Δεν με άφηνε όμως να το στολίσω, αν πρώτα δεν ερχόταν η αδελφούλα μου από το σχολείο , να το κάνουμε μαζί.
Είναι η τελευταία μέρα, θα κάνουν γιορτή και έτσι θα την έχω παρέα στο σπίτι. Θα παίζουμε συνέχεια.
Στην πόρτα την περίμενα, ν’ ακούσω τα βήματα ή την φωνή της.
Όταν ήρθε άλλαξε αμέσως ρούχα, οι καλτσούλες της ήταν βρεγμένες από τα χιόνια και καθίσαμε οι δυο μας κάτω στο χαλί.
Ανοίξαμε την χάρτινη κούτα με τα στολίδια και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι ήταν κρυμμένο μέσα στο κάθε φύλλο τσαλακωμένης εφημερίδας. Και πιο πολύ θέλουμε, η καθεμιά, να πετύχει το μικρό γυάλινο σπιτάκι. Είναι κόκκινο και η σκεπή του είναι χιονισμένη!
Η μαμά έλεγε να τα ανοίγουμε με πολλή προσοχή για να μην σπάσουν και μας βοηθούσε να τα κρεμάσουμε στο ασημένιο δέντρο.
Μόνο το μεγάλο αστέρι δεν βάζουμε ποτέ. Αυτό πάντα το αφήνουμε στο τραπεζάκι του σαλονιού και το βάζει στην κορυφή ο μπαμπάς, μόλις έρθει από την δουλειά.
Να σου πω άγιε μου Βασίλη; Μου είπαν πως θα έρθεις απ’ το τζάκι. Μην ανησυχείς, δεν το χρησιμοποιούμε ποτέ. Θα σου το έλεγα αν το ανάβαμε. Δεν θα ήθελα να καείς.
Να έχεις το νου σου μόνο, μένουμε στον τρίτο όροφο. Μην μπερδευτείς και πας αλλού.
Ακόμα, μου είπε η μαμά πως δεν είναι…
Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη. Η μαμά κατέβασε το δέντρο και τα στολίδια από την αποθήκη. Δεν με άφηνε όμως να το στολίσω, αν πρώτα δεν ερχόταν η αδελφούλα μου από το σχολείο , να το κάνουμε μαζί.
Είναι η τελευταία μέρα, θα κάνουν γιορτή και έτσι θα την έχω παρέα στο σπίτι. Θα παίζουμε συνέχεια.
Στην πόρτα την περίμενα, ν’ ακούσω τα βήματα ή την φωνή της.
Όταν ήρθε άλλαξε αμέσως ρούχα, οι καλτσούλες της ήταν βρεγμένες από τα χιόνια και καθίσαμε οι δυο μας κάτω στο χαλί.
Ανοίξαμε την χάρτινη κούτα με τα στολίδια και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι ήταν κρυμμένο μέσα στο κάθε φύλλο τσαλακωμένης εφημερίδας. Και πιο πολύ θέλουμε, η καθεμιά, να πετύχει το μικρό γυάλινο σπιτάκι. Είναι κόκκινο και η σκεπή του είναι χιονισμένη!
Η μαμά έλεγε να τα ανοίγουμε με πολλή προσοχή για να μην σπάσουν και μας βοηθούσε να τα κρεμάσουμε στο ασημένιο δέντρο.
Μόνο το μεγάλο αστέρι δεν βάζουμε ποτέ. Αυτό πάντα το αφήνουμε στο τραπεζάκι του σαλονιού και το βάζει στην κορυφή ο μπαμπάς, μόλις έρθει από την δουλειά.
Να σου πω άγιε μου Βασίλη; Μου είπαν πως θα έρθεις απ’ το τζάκι. Μην ανησυχείς, δεν το χρησιμοποιούμε ποτέ. Θα σου το έλεγα αν το ανάβαμε. Δεν θα ήθελα να καείς.
Να έχεις το νου σου μόνο, μένουμε στον τρίτο όροφο. Μην μπερδευτείς και πας αλλού.
Ακόμα, μου είπε η μαμά πως δεν είναι…
(- Μαμά, πως την είπες την λέξη; … - Συνετό… )
Ναι, είπε πως δεν είναι συνετό, να σου ζητάμε ό,τι θέλουμε, γιατί είμαστε πολλά παιδάκια και δεν πρέπει να σε φέρουμε σε δύσκολη θέση. Έτσι, είναι πιο σωστό να αποφασίσεις εσύ το δώρο.
