Μαζί τα φάγαμε;

[24/09/2011]

Απόψεις

Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα 1986-1989. Α’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 1989-1993. Β’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 1994-1999. Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 2000-2006. Δ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 2007-2013. Συνολικά από το 1986 μέχρι και σήμερα (το Δ’ ΚΠΣ προφανώς δεν το συνυπολογίζουμε) στην Ελλάδα εισέρρευσαν περισσότερα από 120 δισεκατομμύρια ευρώ (σε σταθερές τιμές 2011) ή περίπου το μισό του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας.

Τα ποσά αυτά αφορούν αποκλειστικά και μόνο την εξωτερική χρηματοδότηση της χώρας - χρήματα δηλαδή που δόθηκαν στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση - και όχι τους εθνικούς πόρους. Σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό αντιστοιχούν περίπου 2.200 ευρώ κάθε χρόνο επί μια 25ετία. Που πήγαν αυτά τα χρήματα που μας δώρισαν;

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, από το 20,8% του ΑΕΠ το 1974 και το 26,5% του ΑΕΠ το 1981, σκαρφάλωσε στο 64,2% το 1989, στο 98,9% το 2004, στο 126,8% το 2009 και εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει το 160% του ΑΕΠ το 2011 και το 189% του ΑΕΠ το 2012. Πού πήγαν αυτά τα χρήματα που δανειστήκαμε;
Μαζί τα φάγαμε… Προφανώς και μαζί τα φάγαμε. Φάγαμε και εμείς κάποια ψίχουλα από το τρικούβερτο γλέντι που τα τελευταία 30 χρόνια κάποιοι, πολιτικοί δοσίλογοι μαζί με μακροχέρηδες και με κομματικούς μηχανισμούς-φάμπρικες διαφθοράς και πλιάτσικου, μαφιόζικα έστησαν στην πλάτη του Ελληνικού λαού.

Φάγαμε και εμείς ότι δεν καταδέχθηκε το μακρύ χέρι του κομματικού κράτους να διαμοιράσει μεταξύ των ημετέρων του. Φάγαμε και εμείς ότι δεν καταδέχθηκε ο αδηφάγος μηχανισμός σας να καταβροχθίσει. Μιλάτε για ξεχαρβαλωμένο δημόσιο τομέα που υπολειτουργεί με υπεράριθμο προσωπικό. Εσείς όμως τον καταντήσατε έτσι. Μιλάτε για προσλήψεις ρουσφετολογικές που ζητούσε ο λαός. Εσείς όμως ανοίγατε πάντοτε πρώτοι την κουβέντα και κλείνατε το μάτι στον ψηφοφόρο.

Μιλάτε για χαμηλή παραγωγικότητα. Εσείς όμως ευνουχίσατε στην αρχή και εξαφανίσατε αργότερα τον υπηρεσιακό προϊστάμενο και τον αντικαταστήσατε με πολιτικό προϊστάμενο, που πάντοτε ήταν ένας άσχετος, ένα «εξέχων» κομματόσκυλο ή ένας ατυχήσασας πολιτευόμενος ή ένας αποτυχημένος βουλευτής που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να μην έχει απεργίες (υποκύπτοντας συνεπώς σε κάθε αίτημα) και να κάνει και τις ρουσφετολογικές προσλήψεις που του «αναλογούν». Ακόμη και σήμερα, τώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές, προσλήψεις κάνετε, από το παράθυρο, από το φεγγίτη, από το φωταγωγό.

Μιλάτε για αναδιοργάνωση του δημόσιου σχολείου όταν εσείς καταργήσατε τον εποπτικό μηχανισμό αξιολόγησης της σχολικής διδασκαλίας και δεν τον αντικαταστήσατε με τίποτα, στο όνομα μιας τάχα δήθεν αλλαγής και μοντερνισμού του ελληνικού σχολείου. Εσείς που αφήσατε το δάσκαλο και τον καθηγητή γυμνό από εφόδια και κυρίως στεγνό από θέληση να προσπαθήσει.

Μιλάτε για αξιοκρατία όταν εσείς δημιουργήσατε έναν νόμο αξιοκρατικών προσλήψεων και στη συνέχεια αρχίσατε να τον τρυπάτε (με «προσωπικές συνεντεύξεις», κ.λ.π.) ή να τον παρακάμπτετε διότι ήταν εμπόδιο στη συνδιαλλαγή, στην εξυπηρέτηση και το ρουσφέτι.

Μιλάτε για επιχειρηματικότητα όταν εσείς διαλύσατε την κεφαλαιαγορά του χρηματιστηρίου, επιτρέποντας την εξαπάτηση, εξαπατώντας και οι ίδιοι αρκετές φορές υποσχόμενοι ψεύδη, οδηγώντας χιλιάδες Έλληνες στην απόγνωση αλλά κανέναν από τους σαλτιμπάγκους κερδοσκόπους και καταχραστές στη φυλακή.

Μιλάτε για αναδιοργάνωση των δημόσιων πανεπιστημίων όταν εσείς τα καταστρέψατε για μικροκομματικούς σκοπούς και αλλοιώσατε σκόπιμα την οργάνωση ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος, χρησιμοποιώντας τις φοιτητικές παρατάξεις στις εκλογές πανεπιστημιακών οργάνων καλλιεργώντας έτσι τη συνδιαλλαγή και τη διαπλοκή, όταν μέσα σε μια νύκτα αλλάζατε νόμους και εφαρμόζατε νόμους-πλαίσια για να εξυπηρετήσετε προεκλογικές ρουσφετολογικές δεσμεύσεις σας, όταν προκηρύσσατε φωτογραφικές θέσεις για να καλυφθούν από συμβούλους σας, όταν επιτρέψατε τη διαπλοκή πανεπιστημιακών - επιχειρηματιών με το βάπτισμα μελετών ως ερευνητικά προγράμματα.

Μιλάτε για τη δημόσια υγεία όταν εδώ και δεκαετίες αποδεικνύεστε πονηρά ανίκανοι να εξισώσετε το κόστος μιας γάζας στο δημόσιο νοσοκομείο με το κόστος μιας γάζας στο ιδιωτικό νοσοκομείο. Και φυσικά πονηρά ανίκανοι, διότι η διαφορά καταλήγει σε κάποια τσέπη. Διότι η γάζα, γάζα είναι, είτε πάει στο ιδιωτικό συρτάρι, είτε πάει στο δημόσιο συρτάρι. Το χέρι που τη βάζει μέσα στο συρτάρι αλλάζει.

Σωτήριο έτος 2011 και ακόμη υπάρχουν ράντζα στα νοσοκομεία, ενώ το ραντεβού ενός ασφαλισμένου για εξέταση σε δημόσιο νοσοκομείο μπορεί να πραγματοποιηθεί αφού… περάσουν και τα εξάμηνα του μακαρίτη.

Μιλάτε για εμπιστοσύνη όταν ζέχνει τα τελευταία τριάντα χρόνια η χώρα από σκάνδαλα επί σκανδάλων που ποτέ δεν διαλευκάνθηκαν. Υποκλοπές, ΑΓΕΤ Ηρακλής, υποβρύχια που γέρνουν, αεροπλάνα «τυφλά», προϊόντα εισαγόμενα που πριμοδοτούνταν σαν ελληνικά, Siemens, Βατοπέδι, Χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα… ατελείωτη σειρά σκανδάλων που αποκαλύφθηκαν διότι κάποιοι πολιτικοί πιάστηκαν στα πράσα ή δεν τα βρήκαν στη μοιρασιά και έκλεισαν δίχως ποτέ να μάθει κανείς τι έγινε, πόσο κόστισε, πόσοι και ποιοι εμπλέκονταν και τα φάγανε και κυρίως δίχως κανείς να πάει στη φυλακή.

Ποιός δείχνει ποτέ εμπιστοσύνη σε έναν κατ’ εξακολούθηση κλέφτη που, φυσιολογικά, είναι ταυτόχρονα και ψεύτης; Μιλάτε για συναίνεση του λαού όταν οι ίδιοι εσείς δεν συναινείτε μεταξύ σας να μας πείτε πόσο ακριβώς είναι το χρέος που μας δημιουργήσατε. Εσείς που δίνετε ψεύτικα στοιχεία πότε στην Eurostat, πότε στην Ε.Ε., πότε στο ΔΝΤ. Σας έχει γίνει τόσο συνήθειο που και μεταξύ σας ψεύτικα στοιχεία δίνεται ο ένας στον άλλο.

Δεν συναινείτε μεταξύ σας να μας παρουσιάσετε ένα σοβαρό, αξιόπιστο και συγκροτημένο σχέδιο εξόδου από την κρίση. Γελοιοποιήστε με τα να κυκλοφορούν βιντεάκια σας στο διαδίκτυο όπου άλλα λέτε τον Ιούνιο κι άλλα να κάνετε τον Αύγουστο.

Δεν το έχετε καταλάβει ότι ο λαός είναι πλέον τρομοκρατημένος, όχι μόνο γι’ αυτά που πράττετε και αποφασίζετε, αλλά κυρίως διότι έχει αντιληφθεί ότι ο προγραμματισμός, το πλάνο δράσης, ο σχεδιασμός έχει μια κεντρική ιδέα: «Βλέποντας και κάνοντας με βάρκα την ελπίδα». Νιώθουμε σαν τον ασθενή στο χειρουργικό κρεβάτι που δεν φοβάται αυτήν καθ’ αυτή την εγχείριση αλλά τον «γιατρό» που τελικά δεν είναι γιατρός αλλά αδαής κομπογιαννίτης που τρέμει το χέρι του.

Ζητάτε συναίνεση τώρα… από ποιόν; Ζητάτε την εμπιστοσύνη… τίνος; Ζητάτε να βοηθήσει ο λαός… γιατί; Πόσο χειρότερο μπορεί να είναι το αύριο απ’ ότι το σήμερα; Πόσο χειρότεροι πολιτικοί μπορεί να μας κυβερνήσουν από εσάς; Πόσο πιο άχρηστοι μπορεί να είναι οι αυριανοί πολιτικοί που θα προκύψουν, από όλους εσάς που παρήγαγε αυτό το άθλιο παρακμασμένο κομματικό κράτος της τελευταίας 30ετίας;

Να γλυτώσουμε από τη χρεοκοπία; Είναι δυνατόν; Να μας γλυτώσετε ποιοι; Εσείς να μας σώσετε που μας οδηγήσατε με την απραξία, την ανικανότητα, τα ράβε-ξήλωνε, το φάε-πιες και λογαριασμό μην δίνεις, στο σημείο που καταντήσαμε σήμερα; Είναι δυνατόν; Είναι ποτέ δυνατόν η αιτία που υπάρχει ένα πρόβλημα και που διογκώνεται το πρόβλημα συνεχώς, η ίδια αιτία, δηλαδή εσείς οι πολιτικοί, να μας λύσετε το πρόβλημα; Προφανώς όχι. Πολιτικάντηδες της πλάκας και της διαπλοκής, όχι.

Εχθρός της χώρας είναι αυτός που υποθηκεύει το μέλλον της συνειδητά και χωρίς κανένα ενδοιασμό, που οδηγεί τον λαό της στην εξαθλίωση και στην σύγχρονη οικονομική δουλεία, που τον εξαναγκάζει σε ανέχεια και απόγνωση, που του στερεί το δικαίωμα και την δυνατότητα να ονειρεύεται, να σχεδιάζει και να πασχίζει για ένα καλύτερο μέλλον

Αυτοί είναι ο εχθροί της Ελλάδας. Και καλό είναι να το καταλάβουν όλοι, πριν από πολιτικοί της «πλάκας» γίνουν και πολιτικοί της «φάπας».

 Πηγή: Super3.gr