ΑΡΧΕΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΗ ΧΙΟΝΟΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ

Μία ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε σήμερα το πρωί.
Επιτέλους μία αληθινά "άσπρη μέρα", τα πάντα ντυμένα στα λευκά. Μετά την πρώτη ευχάριστη ομολογουμένως έκπληξη, άρχισαν οι υποχρεώσεις,τα παιδιά στο σχολείο (αν δεν ήταν κλειστό λόγω χιονιού), να βγάλεις το αυτοκίνητο κάτω από τα χιόνια, να καθαρίσεις πεζοδρόμια και δρόμους και γενικά είχε πρωινή γυμναστική το πράγμα.

Όλη την ημέρα χιόνιζε, κάποιες στιγμές ήταν πυκνό το χιόνι που έπεφτε, όπως τότε που ήμασταν παιδιά και το χιόνι ήταν ευκαιρία για ατελείωτες ώρες παιχνιδιού. Θυμήθηκα πώς τότε βγαίναμε όλα τα παιδιά από τα σπίτια μας, ή στα διαλείμματα στο σχολείο και παίζαμε χιονοπόλεμο μετά μανίας ,κάναμε σάϊνα , φτιάχναμε χιονάνθρωπους, τρώγαμε σταλακτίτες που κρέμονταν από τις στέγες, περπατούσαμε συχνά στο παγωμένο ποτάμι, παγώναμε τα χεράκια μας και στη συνέχεια τα ζεσταίναμε στη μπουμπουνισμένη με ξύλα σόμπα , απολαμβάναμε τις χαρές της φύσης. Οι γονείς μας ευτυχώς δεν ήταν σαν εμάς τους σημερινούς γονείς τρελαμένοι, κολλημένοι και υπερπροστατευτικοί, γεμάτοι ενοχές για τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, και ευτυχώς, γιατί έτσι μας δόθηκε η δυνατότητα να ζήσουμε ως παιδιά μέσα στο τελευταίο ίσως, πραγματικά φυσικό περιβάλλον. Να παίξουμε με το χιόνι, να εξερευνήσουμε το δάσος, να σκάψουμε όπου νομίζαμε με την παιδιάστικη μας φαντασία ότι υπήρχε θησαυρός, να ανεβούμε σε κερασιές για να φάμε κεράσια, να ψαρέψουμε στον ποταμό Σακουλέβα, να παίζουμε κρυφτό σε απίθανα μέρη και σε απίθανες ώρες, να εξερευνήσουμε τα καταφύγια στο βουνό, να μπούμε σε παλιά εγκαταλειμμένα σπίτια.
Δραστηριότητες που τα σημερινά παιδιά δυστυχώς δεν μπορούν να έχουν πιά.
Οι εποχές άλλαξαν, το περιβάλλον μολύνθηκε, η φύση "βιάστηκε", ο καθένας ακολουθεί τον δρόμο του, ο κόσμος αποξενώθηκε, χάθηκαν οι ουσιαστικές "ανθρώπινες σχέσεις". Φοβόμαστε για το ποιός πραγματικά είναι ο γείτονας μας, και ποιός είναι αυτός πού στέκει απέναντι μας.

Σκέψεις πολλές και ανάκατες, γεμάτες από νοσταλγία για όσα χάθηκαν και εμείς οι σημερινοί σαραντάρηδες σταθήκαμε τυχεροί και τα ζήσαμε.

Αργά το βράδυ και το χιόνι πέφτει ακόμα πυκνό, σε κάποια σημεία είναι πάνω από 30-35 πόντους.

Σκέφτομαι τις δυσκολίες που φέρνει μια τέτοια μεγάλη χιονόπτωση.
Κατ' αρχάς οι άνθρωποι των μέσων μαζικής μεταφοράς ΚΤΕΛ , ΟΣΕ , οδηγοί ταξί πόσο πολύ ταλαιπωρούνται και πόσες φορές βρίσκονται στο δρόμο ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους. Επίσης οι άνθρωποι που καλούνται να κρατήσουν τους δρόμους ανοιχτούς από τον χιονιά.
Προσεύχομαι ο θεός να τους προστατεύει όλους.

Σκέφτομαι επίσης τους ανθρώπους που δεν έχουν τα απαραίτητα να περάσουν, γεροντάκια που έμειναν από θέρμανση, χήρες που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, άνεργους που βρίσκονται σε αδιέξοδο, και επιχειρηματίες που χρωστάνε στις τράπεζες και δεν έχουν τρόπο να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, επιταγές, μισθούς προσωπικού, οικογένεια.....
Τί να πεις;
Πώς γίναμε έτσι;
Μήπως πρέπει να κοιτάμε και λίγο γύρω μας;

Τέλος κλείνοντας θα ήθελα να σκεφτείτε ότι ένα μικρό πράγμα που όλοι μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε λίγα ψιχουλάκια στο μπαλκόνι μας, στην αυλή μας, ή και σε κάποιο πεζοδρόμιο ακόμα, για τους φτερωτούς φίλους μας τα πουλάκια, που τόσο απεγνωσμένα ψάχνουν κάτι να τσιμπήσουν για να μπορέσουν να ζήσουν.

Και για όποιον δεν το παρατήρησε, το χιόνι που έπεσε σήμερα είχε ένα κιτρινωπό χρώμα. Προερχόμενο πιθανότατα από άμμο μεταφερμένη από την Αφρική.
Τί σου είναι η φύση; Τι μυστήρια κρύβει;

Μια γειτονιά τελικά είναι ολόκληρος ο πλανήτης και τίποτα δεν μας αφήνει ανεπηρέαστους όπου και αν αυτό συμβαίνει.....
Αν η άμμος έρχεται για βόλτα από την Αφρική στην Φλώρινα, φανταστείτε πόσα ακόμα πράγματα συμβαίνουν που δεν τα αντιλαμβάνεται ο ανθρώπινος νους.