Μερικές σκέψεις, εξ αφορμή των θέσεων του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ για το περίφημο σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφύλλων.

Αφού είδα το βίντεο της παραπάνω εκπομπής, ένοιωσα δύο πράγματα,
α) μια προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν μπαμπούλας,μουτζαχεντίν και αναχρονιστικός  ο Σεραφείμ και β) μια προσπάθεια να εκμαιευτεί ότι μπορεί κάποιος να αμαρτάνει με τις ευλογίες των παπάδων.

Μια χαρά και βολικό θα ήταν αυτό, αλλά πώς να το κάνουμε η εκκλησία έχει κάποιους κανόνες, αν τους καταργήσεις, καταργείς την εκκλησία. Δεν μπορεί με πρόσχημα την όποια ψεύτικη προοδευτικότητα κάποιων, να διαλύσεις τα πιστεύω κάποιων άλλων.   

Τώρα ως προς τα γεγονότα, θα πρέπει πρωτίστως να καταλάβουν κάποιοι, ότι ο Χριστός συγχωρεί κάθε άνθρωπο που έχει αμαρτήσει, όποια λάθη και αν έπραξε, όσο μεγάλα και αν ήταν τα αμαρτήματα του αυτά. Ακόμα και τον Ιούδα που τον πρόδωσε, θα τον συγχωρούσε, αρκεί  αυτός να μετάνιωνε και να ζητούσε συγχώρηση.


Με λίγα λόγια, συγχωρεί τον αμαρτωλό, το αμάρτημα όμως δεν παύει να είναι αμάρτημα. 
Η αμαρτία συνεχίζει και είναι αμαρτία, αυτός που καθαρίζεται είναι ο αμαρτωλός. 
Το να κάνεις έρωτα εκτός του θεσμού του γάμου, θεωρείται και είναι αμάρτημα, όχι ότι δεν αποτελεί  απόλαυση, απλά εκτός των ορίων του γάμου δεν παύει από το να είναι αμάρτημα. 

Πώς να το κάνουμε δηλαδή, να αλλάξουμε τα πράγματα γιατί έτσι μας βολεύει όλους; 

Το ψέμα είναι αμάρτημα, να το αλλάξουμε και να πούμε ότι δεν είναι γιατί όλοι λέμε ψέμματα;

Έτσι λοιπόν και  η ομοφυλοφιλία, θεωρείται πολύ μεγάλο αμάρτημα από την εκκλησία, δεν σημαίνει αυτό ότι δεν αγαπάει ο Θεός τους ομοφυλόφιλους, απεναντίας μάλιστα.
 Δυστυχώς όμως κάποιος που έχει αυτές τις προτιμήσεις, επί της ουσίας μένει εκτός της πνευματικής ζωής της εκκλησίας.

Το αμάρτημα συγχωρείτε, με πραγματική μετάνοια και εξομολόγηση, αν όμως το συνεχίζεις δεν μπορείς να συμμετάσχεις  κανονικά στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, την κορωνίδα της  μυστηριακής ζωής της Ορθόδοξης Χριστιανικής λατρείας.

 Το ίδιο συμβαίνει και με τα νεαρά ετεροφυλλόφυλα ζευγάρια, και αυτά δεν μπορούν να "κοινωνήσουν", αν πρώτα δεν νομιμοποιηθεί με τον γάμο η σχέση τους και εννοείτε αφού πρώτα περάσουν από το μυστήριο της εξομολόγησης.

Ο  Χριστός  αγαπάει όλο το ποίμνιο του, και προστρέχει και το τελευταίο χαμένο του πρόβατο, συγχωρεί κάθε μετανοημένο άνθρωπο, δυστυχώς για εμάς όμως τους αμαρτωλούς ανθρώπους, που μας αρέσει η γλύκα της αμαρτίας, μέσα στην εκκλησία  πρέπει να τηρούμε κάποιους κανόνες, νηστεία σωματική, πνευματική και τροφής, προσευχή, ταπείνωση, αγάπη και πολλά πολλά άλλα, που προάγουν τον πνευματικό άνθρωπο. 

Χωρίς αυτά δεν υπάρχει πνευματικός αγώνας, δεν υπάρχει σωτηρία ψυχής, 
ο άνθρωπος που αμαρτάνει και δεν μετανοεί, δε σώζεται, είτε μας αρέσει, είτε όχι.
  
Μέσα στα όρια της συμμετοχής στην εκκλησία δεν μπορούμε να πράττουμε ο καθείς όπως νομίζει, υπάρχουν κάποιοι ορισμένοι κανόνες.
 Η εκκλησία έχει κανόνες, που πολλοί από αυτούς ορίζονται μέσα 
στο Ευαγγέλιο και άλλοι κανόνες που ορίστηκαν από εκκλησιαστικές συνόδους. 

Όποιος θέλει να είναι "μέλος" της εκκλησίας τηρεί τους κανόνες της, 
όπως θα έκανε και σε όποια άλλη συλλογικότητα θα συμμετείχε.  

Η σωτηρία όμως προέρχεται από την βαθιά και αληθινή μετάνοια, 
από την καθαρή προσευχή, από το άνευ όρων ο δόσιμο της ψυχής στο Θεό, 
από την αληθινή και άδολη αγάπη, από την ταπείνωση και τον συνεχή 
πνευματικό αγώνα, τον αγώνα απέναντι στα πάθη της ψυχής. 
  
Αυτά σαν λίγες σκέψεις, απόρροια των επιθέσεων που εν τέλει δέχεται 
ο μοναδικός μητροπολίτης, που τόλμησε να αποκαλέσει την ομοφυλοφιλία 
ως αμάρτημα.   Εντυπωσιακός ο τρόπος που προβάλλεται από τα μέσα 
η είδηση, αλλά και ο μεθοδευμένος τρόπος που χτυπιέται ο γενναίος ιεράρχης.
  Άλλωστε οι  Ορθόδοξες φωνές και θέσεις δεν πρέπει να ακούγονται, απεναντίας 
όλοι οι άλλοι και πρέπει να ακούγονται, και πρέπει  να είναι σεβαστές οι απόψεις τους,
οι ορθόδοξοι πρέπει να σωπαίνουμε  και να αφήνουμε όλους τους υπόλοιπους 
καλοθελητές να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.