Δευτέρα, 3 Ιανουαρίου 2011
Πρωτοχρονιάς στο σκοτάδι και το κρύο μαζί με χιλιάδες Μοσχοβίτες που δεν είχαν ηλεκτρικό, ομολογώ ότι με εντυπωσίασε.
Είχαν υποσχεθεί δημοσίως ότι θα αποκαθιστούσαν την ηλεκτροδότηση μέχρι το απόγευμα της 31ης Δεκεμβρίου. Δεν υλοποίησαν την υπόσχεσή τους και ο πολιτικός τους προϊστάμενος, τους ζήτησε να βιώσουν κι αυτοί τις συνέπειες της ασυνέπειάς τους, κάνοντας ρεβεγιόν στους 10 υπό το μηδέν.
Αμέσως σκέφτηκα ότι ο Ρώσος υπουργός ενέργειας πιθανότατα δεν θα ξαναδώσει στο μέλλον υπόσχεση που δεν μπορεί να τηρήσει. Ενώ οι δυο γραφειοκράτες θα είναι πιο συνεπείς απέναντι στους πολίτες στο μέλλον. Η σκέψη μου όμως δεν σταμάτησε εκεί…
Ξαφνικά σκέφτηκα τον Γιώργο Παπανδρέου να ζητά από τον υπουργό υγείας να στηθεί μια νύχτα στα εξωτερικά ιατρεία του Ερυθρού Σταυρού η του Ευαγγελισμού και να περιμένει με τις ώρες, όπως εκατοντάδες άλλοι. Και μετά να βρεθεί στην ανάγκη αυτός ή ένα αγαπημένο του πρόσωπο και κάποιοι ασυνείδητοι να του ζητάνε «φακελάκι»…
Ή να καλεί ο πρωθυπουργός τον υπουργό Οικονομικών να πάει σε μια εφορία και να περιμένει στην ουρά μαζί με πολλούς ακόμα φορολογούμενους για να πληρώσει τον ΦΠΑ, να κάνει την περαίωση, να πάρει το σήμα για τα τέλη κυκλοφορίας, επειδή κάποιοι λησμόνησαν να το στείλουν στη ώρα του.
Σκέφτηκα την υπουργό Εργασίας να ξυπνά χαράματα και να στήνεται με τις ώρες σε κάποιες από τις υπηρεσίες του ΙΚΑ όπως κάνουν καθημερινά χιλιάδες ηλικιωμένοι που δυσκολεύονται να σταθούν στα πόδια τους. Περιμένοντας να εξυπηρετηθούν από ελάχιστους υπαλλήλους, γιατί οι πολλοί δεν είναι στα γκισέ αλλά στα γραφεία.
Σκέφτηκα γενικότερα ότι αν το πολιτικό προσωπικό και η διοίκηση βίωναν καθημερινά ό,τι βιώνει ο τελευταίος κάτοικος αυτής της χώρας, η καθημερινότητα δεν θα ήταν η ίδια.
Τα σκέφτηκα όλα αυτά και μετά… ξύπνησα! Όνειρο ήταν τελικά αυτό που νόμιζα για σκέψη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου